نوشته اصلی توسط
gata
خیلی وقته حالم از زندگیم به هم میخوره هیچی کاری نمیکنم برای خودم، پدر ومادرم ازم راضی نیستن ، امسال کارنامه دی ماهمو کند زدم من میبینم که دوستام یواکی دارن به نمرات من میخندن و مسخرم میکنن، نا امید بب انگیزه شدم وهی به خودم میگم کاش میمردی راحت میشدی تو این چهارماه از وقتی وارد دبیرستان شدم پنج ششتا از موهام سفید شدن ، از خودم بدم میاد دلم یه هم صحبت میخواد اما هیچ کس نیست هیچ کس انگار توی ی چهار دیواری محبوسم کردن،15 سالمه اما فک کنم الاناز پیرزنای80ساله هم بیشتر غم دارم، همش پای گوشیم و معتاد گوشی پارسال هم پای گوشی بودم وای کمتر ، امسال وقتی کتابو جلوی خودم میزارم اصلا رغبت درس خوندن ندارم پارسال هیچ وقت نمره زیر 18 نمیگرفتم امسال حتی تکم رفتم، یکی از دوستام توی مدرسمون خیلی شاخه به فول خودش تو نمونه شاخ بودن کار هرکسی نیست اما من انگار نمیتونم باشم با این که هیچ فرغی با هم نداریم فکر میکنم من هوش بیشتری از اون داشته باشم اخه خیلی سر چیزای ساده از من سوال میپرسه کارنامشو شد 19.5 ومن هم نگم براتون خیلی افتضاح شدم ،مامانم منو با اون مقایسه میکنه هی کیگه فلانی چند شد اگه همینطوری ادتمه بدم قطعا از مدرسه اخراجم میکنن ، منی که پارسال از دیوارای خونه بالا میرفتم الان یدختر عصبی شدم که تو اتاقش میشنه زارزار گریه مبکنه و هی به خودش بابت درس نخوندنش فحش میده، همه سایتای روشناسی رو حفظم چه حارجی چه ایرانی به هر دری زدم تا حالم بهتر شه یکم اما نشد، هی گفتم از فردا اما نشد که نشد ،خستم از خودم از زندگیم از دوست بیشعورم که هی به من فخر میفروشه از معلما که هی بد نگام میکنن از مدیر که بم هشدار میده، از نگاه های مامانم ، خسته شدم از حرف های کلیشه ای، واقعا کمک میخوام دسترسی به مشاور ندارم یعنی نمیتونم اصلا اگه داشته باشمم انقد خجالتیم که نمیشه ، این بودم اینم داستانم اگه میتونید بهم کمک کنید ممنون میشم و واقعا به کمک و تجربه هاتون احتیاج دارم اگه اینطوری پیش بره همه نامید میشن ازم و گند میزنم به ایندم ،خیلی ممنون که به دردل هام رو خوندین ،قبلا هم یپست گذاشتم ولی انگار کسی براش اهمیت نداشت، احتمالا جای مناسبی نذاشته بودم ، ممنون میشم از نظراتتون هرچند کوچک برای خودتون اما شاید دلگرمی ونصیحت خوبی برای من باشه!